Bu yazıyı paylaş
Gelişim kuşkusuz her birimizin hayatında önemli bir rol oynuyor. Kendi kişisel gelişimimizin yanında, kendilerini geliştirmeye dair mesai harcamayan kimseleri hayatlarımıza bile almıyoruz çoğu zaman. Bitmek bilmeyen bu ilerleme, gelişme, evrim geçirme ve olabilecek en iyi versiyonun olma hali dipsiz bir kuyu gibi. Tam da bu aşamada yolumuzu kaybetmemek, zihnimizde oluşan sonsuz soru döngülerini kırabilmek için bir yol haritasına ihtiyaç duyuyor insan. Temas tam da böyle bir kitap.
Ateş Ataseven, kendi kişisel yolculuğu üzerinden kurduğu anlatıyı bizlerin yolculuğuna da Temas edebilecek şekilde aktarıyor. Pişmanlıklarını, öğrendikleri samimi bir dil üzerinden aktarıyor.
Tüm bu süreç -ki henüz tamamen sona ermedi- bana biraz durmamı, elimdekilerle yetinmemi, elimdekilere şükretmemi öğretmek için yaşanıyordu.
Sayfa 117
Gelişim iki ucu keskin bir kılıç gibi. İnsanın kendisini mevcut durumundan daha iyi bir evreye getirebilmesi için, önceki haliyle sonraki arasında ciddi bir fark yaratabilmesi için kendisine dönmesi, kendisini önemsemesi ve merkeze kendisini alması gerekiyor. Fakat bu süreç anlamlı sınırlar çevrilmez, farkındalıkla yaşanmazsa bu sefer de başka bir uç noktaya savruluyor: Kendini aşırı önemseyen, onsuz hiçbir şeyin olması gerektiği gibi olmayacağı, her duruma bizzat müdahale etmesi gereken bencil, birlikte yaşanılması/çalışılması imkansız biri oluveriyor birden.
Kibirli insanoğlu ise hayatın “kendisi” olmadan akmayacağına inandırıyor kendisini. O yapmazsa bir sürü işi, görevi kimsenin yapmayacağına inandırıyor, kendisini kandırıyor.
Sayfa 155
Bir taraftan gelişim için kendimizi öncelemeli bir taraftan da diğer insanlarla sağlıklı iletişim kurabilmeliyiz. Bu ikisi; süreç iyi bir şekilde yönetilmediğinde, sınırlar doğru bir biçimde çizilmediğinde birbiriyle çelişen kavramlar aslında. Kimse kendisini bu kadar önceleyen birisiyle iş arkadaşı, eş-dost olmak istemez değil mi? Peki bu durumda sağlıklı bir dengeyi nasıl sağlayabiliriz? Hem kişisel gelişimimiz için kendimizi önceleyerek hem de yine aynı hedef için insanlarla iki tarafa da fayda sağlayan, tek yönlü olmayan kaliteli bir ilişkiyi nasıl kurabiliriz? Yazarın cevabını 6T şeklinde formülize ediyor.
- Tahlil
- Teşebbüs
- Takip
- Tevazu
- Tefekkür
- Tevekkül
Öne Çıkanlar
- Anlamın diyaloğun her iki tarafı için de önem taşıması, diyalogdaki dengenin kurulabilmesi ve diyaloğun monoloğa dönüşmemesi açısından kıymetlidir.
- Ne kadar farklı ne kadar bana benzemeyen birey tanırsam, zeminimi büyütmeye o oradan yardımcı olmuş olurum.
- Bedensel varlığımızın davranışlarımız üzerindeki etkileri çok derindir.
- Diyalogların sağlığını en çok tehdit eden varsayımlarımızdır. Varsayımların altında, en derinlerde hayatta kalma mekanizmalarımız, kaygılarımız vardır çoğunlukla.
- İnsan daha az konuşup daha fazla dinlemeye başlayabilirse tevazu daha yoğun yaşanabilir. Hatta diğerlerinden önce kendisini daha fazla dinleyebilmelidir.
Daha kapsamlı bir okuma için Temas kitabına aşağıdaki görsel üzerinden ulaşabilirsiniz:
